ควรเรียนรู้ Interjection (คำอุทาน) เพราะช่วยสื่อสารอารมณ์ได้ตรง จัดจังหวะการเล่าเรื่องให้มีชีวิตชีวา และทำให้อ่าน–เขียนภาษาอังกฤษเป็นธรรมชาติตั้งแต่พื้นฐาน
🚜 สื่ออารมณ์ฉับไว เช่น ดีใจ ตกใจ เจ็บปวด ด้วยคำอย่าง Wow!, Oh no!, Ouch! ทำให้ผู้ฟังเข้าใจความรู้สึกทันที
🚜 ทำให้งานเขียนและการพูดสมจริง ใส่อารมณ์ตัวละครหรือผู้เล่า เช่น "Yay! We won!" เพิ่มความน่าสนใจ
🚜 พัฒนาทักษะการอ่านและวรรคตอน รู้หน้าที่คำอุทานที่มักยืนเดี่ยวและใช้เครื่องหมายอัศเจรีย์ เห็นบทสนทนาแล้วจับโทนเสียงได้
🚜 ฝึกมารยาททางภาษา เลือกคำอุทานให้เหมาะกาลเทศะ เช่น Oops ใช้เมื่อพลาดเล็กน้อย หรือ Phew แสดงโล่งใจอย่างสุภาพ
🚜 ปูพื้นฐานไวยากรณ์และการสนทนา ช่วยแยกชนิดคำในภาษา และเตรียมพร้อมสำหรับการเขียนบทสนทนาและการพูดในสถานการณ์จริง
